“Gel arkadaş olalım, olduğumca sev beni” yazmıştı, ve onun hep sevgi ve hayretle bakan gözlerinden ne çok şey öğrendim. Ağustos 2019’da toprağa ektiğimiz canım Nurseren Yurtman’ın güzel ruhuna sevgiyle, onun sesinden gönlünden…
Ben bir fitilim yanarım
Beni saran mum erir,
Çevreme şöyle bir bakarım,
O Nur hemen bana gelir.
Ben yağmurun damlasıyım,
Düştüğüm yer de deniz yeridir,
Çevreme şöyle bir bakarım,
O Nur hemen bana gelir.
En yerdeki toprağım,
Bütün yaratıkların yeridir,
Çevreme şöyle bir bakarım,
O Nur hemen bana gelir.
Güneş olur şavkarım,
Gün doğar, can gerinir,
Çevreme şöyle bir bakarım,
O Nur hemen bana gelir.
Ben bir can taşırım,
O can, O Nur gibidir,
Çevreme şöyle bir bakarım,
O Nur hemen bana gelir.
Neyse ki var bir aklım,
Bildim O Nur tektir,
Çevreme şöyle bir bakayım,
Belki aklım başıma gelir.
Ben bir çok kemiğim
Beni saran yalnız ettir,
Çevreme şöyle bir bakayım,
Belki aklım başıma gelir.
Ben bana bir taneyim,
Evrende ben neyimdir?
Çevreme şöyle bir bakayım,
Belki aklım başıma gelir.
Gelince saat toprağa yatarım,
Herşeyim toprağa hediyedir,
Çevreme şöyle bir bakayım,
Belki aklım başıma gelir.
Güneş gibi olandır inancım,
Her yere nur indirir,
Çevreme şöyle bir bakayım,
Mutlaka O Nur bendedir.
Nurseren Yurtman, Ayazma – Ocak 2008