“nerede dışa doğru yol almayı umsak orada kendi varlığımızın merkezine geleceğiz;
nerede yalnız olduğumuzu sansak orada bütün dünyayla birlikte olacağız.”
Joseph Campbell
sonsuzluğun içinde yol alan
sonsuz bir yolculuk içinde
sonsuz bir yol, ruhun içinde
ayrılık yok farklılık yok
hepsi senin içinde
onun yok bizim var
Bir’in içinde-
içini görür gibi bakarsan dünyaya
nasıl ayrı gayrı nasıl
nasıl iyi kötü nasıl
sevginin aktığı yerlerde
biten güllerin kokusu
sarar tüm bahçeleri
ki o bahçelerde
vahşi yaratıklar da yaşarmış
bir zamanlar
gül mevsimi gelince
gül kokusuna dayanmaz
kaçar ya da bayılır, yumuşarlarmış
“benim” dediğin yol
yolculuğun çiçekli bahçesi
gül sen, yol sen, yolcu sen
bu sevgi yolculuğunda.
elif