Akşam ertesi gün gelecek misafirlere ikram edeceğimiz elmalı crumble’ın elmalarını doğruyordum. Küçük bir yönetici grubu sabahtan gelecekler ve gün boyu bizim bahçede bir yandan yaratıcı üretici iş toplantıları yapacaklar, bir yandan da kahvaltı yemek çay biraz olsun keyifle destekli farklı bir iş günü geçirecekler.
İşte elmaları doğrarken birden düşündüm ki gelecek kişiler kendilerine böyle bir tatlı süprizin hazırlandığından haberdar değiller, bir gece önce kim bilir kafalarında hangi konular endişeler vs vs varken gelip de birilerinin – bu durumda bizim – onların tatlı keyfi için hayal ettiği elmaları hazırladığını bilmeksizin kendi dünyalarındalar. Ve ertesi gün geldiklerinde sürpriiiz…elmalı crumble hem de üstü dondurmalı!!
Her an bir yerlerde birileri bize meyveler doğruyor, elmalı crumblelar ve kimbilir ne tatlı sürprizler hazırlıyor, hiç haberimiz bile yokken…
En sıkıştığımız, yalnız ve çaresiz hissettiğimiz anda kendimize not olsun: Bilmesek tanımasak da her an sadece bize tatlı sürprizler hazırlamak için çalışan birileri, destek kuvvetlerimiz var! Çok şükür…