Açıl Susam Açıl

Bu yeni ayda bilmiyorum neden kendiliğinden bunu çizdim.  Benim için bir tür kutsal üçlü sanki bu resimde birleşti: Tohum, Toprak Ana, Meryem Ana ışık içinde, ışık halinde.

Kutsal olan nedir? Birçok cevap verilebilir illa bir cevap peşindeysek belki…Dönüp bakıyorum içime sanki benim için benden ayrı, dışarıda birşey değil kutsal olan, dokunulmaz değil.

Kutsamakla ilgili daha çok. Beni özümle ve bütünle yakınlaştıran, kendimi ve yaşamı sevgiyle kucaklayabilmeme imkan veren, öz-gürleştiren ve sarıp sarmalayan hem olanı hem potansiyeli kutsayan bir alan “kutsal” olan.

Tohum… öze dair, bütünün bir’deki varlığı ve potansiyeli, olmayan zamanın ve olan tüm zamanların şimdi’deki temsili, bir olasılıklar topu, tam anlamıyla kuantum enerjinin sonsuzunu içeren bir sıfır noktası – aynı anda tohum, filiz, fide, ağaç, yaprak, çiçek, meyve ve yeni-den tohum ve bütün bunların şarkısını söyleyen bir ses, bir kutsal frekans Tohum.

Belki de bu resimde can bulan yeni ay duam(ız):  Kucaklayan, besleyen büyüten, oluşa ve doğal döngülere izin veren, varlığın binbir türlü halini ve rengini kabul eden bir enerjiyle – Toprak Ana ve Meryem Ana gibi – içerideki ve dışarıdaki tüm tohumların ışığını kutsamak ve kutlamak olsun.

Ve bu kutsal nefesle üfleyelim çağıralım yeniyi “Açıl Susam Açıl” diye diye….

elif