Birden farkına vardım ki
En sevilesi
İkindi vakti
Sanki günün en kayıp zamanı
En az tanımlanmış
En başıboş
En kendi halinde
En el değmemiş
İkindi…
Ne sabah kuşların şarkısı
Ne öğlen telaşı
Ne akşam sefası
Ne gecenin şiir içünde gizemli sırları
Ben ikindimi isterim…
Olduğu gibi.
Herkesin unuttuğu
Güzellik uykusu diye suçlarcasına kıskandığı
Kendimden kendim için çaldığım
İçimdeki gizli hediye
İkindi vakti…
Yaz sıcağında bir ağaç gölgesinde
Tembel uyku
Kışın nerede bulursan
Koşuşturmadan uzak
Bir kuytu
Kedi gibi bencil
Zamanlar içinden kendime verdiğim
Hak, ikindi vakti…
Günün gizli sukuneti
İçine saklanılası
Kaybolunası yeşil vakti
Elinde olmadan teslim alan
Doyasıya bırakma hali
İstediğin kadar uzun
İstediğin kadar kısa
Zamansız bir hayal alemi…
En sevilesi gizli cennetim
En özgür – belki de
İkindi vakti…
vintage elif, haziran 2010’dan