bu sabah parkta
ağaçları duydum fısıldaşırken
eminim bahar rüzgarına yaslanmış
kulaktan kulağa oynuyorlardı
sıra bana gelince
iyice kulak kabarttım – kapmak için kelimeleri
kuş sesleri arasından diyorlardı ki:
“şşş…şşşş…şşşşş”
şehir insanları başka seslerde
şşş…şşşş…şşşşş…
şşş…şşşş…şşşşş…
fısıldıyorum ben de.
elif