Belki Tanrı bir çocuktur
sonsuzluğun kumsallarında oynayan
ve yaptığı herşeye hayran.
her seferinde kumdan kaleleri
neşeyle yıkıp
suya bırakan.
martılar onun sevinç çığlığı,
dalgalar gözyaşıyla karışık kahkaha.

biraz kum, biraz deniz, biraz martı, biraz çocuk
biraz insan.

elif

“En samimi susan,
konuşmanın köklerine dokunur.” 
Rainer Maria Rilke

her an
her söz
yokolup gidiyor
bir kereliğine açan
çiçekler gibi
ya da yanıp sönen ışıklar… Devamını Oku…

Belki yanılıyorum.
Belki. Yanılıyorum.

Birkaç gün önce bir sabah böyle uyandım, ve yazdım.
Belki yanılıyorum.
Belki bir başka olasılık var, belki başka olasılıklar mümkün. Belki.

Düşündükçe bu belki iyice büyüdü ve kabardı içimde.  Düşündüm “belki” ile yaşamak, zihnin muhtelif ceplerinde “belki”ler taşımak ve hatırlamak, sıkça çıkarıp kullanmak aslında ne kadar  faydalı olabilir. Devamını Oku…