Bugün Mamma Mia Yeniden Başlıyoruz’a gittim sinemada, ya da bir arkadaşımızla koyduğumuz ismiyle Abba 2. Şimdi burada film eleştirisi filan yapmayacağım, ilkine göre çok zayıftı deyip geçelim ammaaa…
Sinemadan kollar havada, başlar iki yana dönüp durur Dancing Queen yani Danseden Kraliçe’ler olarak çıktık mı filmden? Tabii ki!!
Oradan lobiye, oradan da yemek yediğimiz yere ve de sokağa kadar aktı mı hareketlerimiz ve kıkırdamalar? Kesinlikle!!
Dans Gereksinmedir koymuş Perran Benlioğlu yıllar önce kardeşimin bir sahaftan bulup bana getirdiği dans adımları öğreten kitabının başlığını.
Gözümün önünden dans sahneleri geçiyor:
Evde babamın Boney M–Bee Gees-Abba plakları ve kasetleriyle John Travoltalı Cumartesi Gecesi ateşiyle,
Michael Jackson Thriller’ın klibiyle televizyon karşısında hareketleri öğrenmeye çalışırken,
TRT3 müzikallerinden kalma aşkla New York’ta bir stüdyoda 80’nine yakın makyajı tam tatlı Betty’den tap dans öğrenirken,
Dallas’ta bir iş gezisinde kendini kaybedercesine saatlerce onların kovboy dans rutinini yapıp gelip burada insanlara da yaptırırken,
Babamla swing, kardeşimle Blues Brothers dansları yaparken,
Geç kalınmış müzikal sahnesinde kaç yaşımda yanar döner kıyafetlerle Abba, daracık siyah şortlarla Chicago ve renkli kloş eteklerle Grease dansları yaparken,
Babylon’da yıllar sonra Naim Dilmener’in Türkçe 45likler gecelerinde ilkokul arkadaşımla “Yakaladıkça kaçan ateşböceğim misin” eşliğinde Hababam Sınıfı dansları yaparken,
Karadeniz’in köşelerinde bir yandan kolbastıya özenip mecburen horon adımlarına fit olurken,
Evde yerlere dizleri vurup gülmekten kırılarak zeybeklerde yuvarlanırken,
Bir Yunan adasında yüce bir ağacın altında 100’e yakın kişiyle yalınayak zıplarken,
Antalya’da doğanın ortasında ağaçlarla ve insanlarla, düğünlerde beyaz mendille halay çekerken, evimde kendi kendime dansederken…ve niceleri.
Dans ne güzel birşeydir, neşeyle birlikte içerde tutulamayan ve önlemez ritmin fıkırdayarak dışa taşmasıdır, ve evet dans gerçekten gereksinmedir…
Hala içinize dans kaçıramadıysam şimdi bir Trakya bir göbek havası, bir Bahçe Duvarından Aştım ya da bir Stayin’ Alive veya Michael Jackson veya Pharrel’dan bir Happy koyun ya da ne istiyorsanız – derler ya kapı şıngırtısına ya da sessizliğe bırakın bedeninizi, ruhunuzu, kalbinizi dansınız aksın aksın aksın.
Ne diyordum, o zaman Dans!!! Dans!!!
elif
Tahir
Yazınız çok güzel. Perran hanım çok değerli bir insandı. 70’li yıllarda Ankara’ nın en iyi dans stüdyosunu işletiyor, dansı Ankara’lara öğretiyordu. Izmir caddesi Menekşe sokakta idi dans dersanesi. Yazinıza tesadüfen rastladım. O değerli insanı anmak istedim.
Tahir
Elif
Ne kadar sevindim, iyi ki yazmışsınız, çok teşekkürler. Doğup büyüdüğüm Ankara’da olduğunu bilmiyordum, bilseydim belki tanıma fırsatım olurdu kim bilir… Değerli Perran hanım’ın ruhuna çok sevgi, selam olsun.