Öz Büyücüsü

Alaçatı’da bir sabah Azeri misafirlerimizin 5 yaşlarındaki oğlu elinde şeffaf ışıklı bir balonu bir başka misafirimizin 4-5 yaşlarındaki kızına veriyor.  Kızın babası belki kendi kızı istedi de aldı diye minik oğlana geri alabilirsin balonu, emin misin deyince, gülümseyerek balonu vermekte olan oğlanın babası söze girip “özü dedi, özü dedi” diyor.  Özü dedi, yani kendi dedi, kendi istedi anlamında.

Bunları bir kenardan seyrederken bayıldım, “Özü dedi” lafına. Hem sesi, hem anlamı kendi dedi’nin çok ötesinde kalpten bir yerlere dokunuyor benim içimde, gerçekten özden geliyor.  Ve bir çocuk yüreğinin saflığıyla söylenmiş olması…Benim yolculuğumda da deneyimlediğim şimdiye kadar buydu, o içimizdeki çocuk hep özümüzle, “öz”le bağlantıda ve bizim en bilge, en saf ve en yaşam neşesiyle dolu rehberimiz.  Çocuklar atalarımızdır demiş bir bilen, bence işte tam da bu yüzden.

Ertesi sabah bir baktım minik kız elinde ışıklı bir çubukla dolanıyor bahçede, meğer balon patlamış, o da kalanı sihirli değnek yapmış.  Aynı Oz Büyücüsü’ne giderken kırmızı pabuçlarını birbirine vurup dilek dileyen Dorothy gibi hemen bu “Öz Büyücü”sünü çağırdım yanıma, o sihirli değneğiyle başıma dokunurken gözlerimi kapadım ve içimdeki kız çocuğunun gönlünden ve onun için bir dilek diledim.

elif